Βράδια από βρώμικο σανίδι και φωνές
με τύλιξε άρωμα από οινόπνευμα
Συνηθισμένοι και από άποψη εραστές
όλα τα αλλάζουμε απότομα
Κάνει μια ζέστη που μου καίει το μυαλό
βλέπω τα όνειρα ντυμένα από εφιάλτες
Παραδομένη φαίνεσαι όπως κι εγώ
Στο καλοκαίρι,στην αλήθεια λιποτάκτες...

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Χρυσόσκονη (:

Ήρθαν τα Χριστούγεννα (:
Περίεργο, αλλά φέτος δεν ανυπομονούσα. Το αντίθετο, δεν ήθελα να έρθουν αυτές οι διακοπές. Ε φυσικά, αφού στην Πάτρα ΖΩ. Είχα ξεχάσει πώς είναι xD
Αυτή τη χρονιά πέρασα πολλά! Γέλασα, έκλαψα, στεναχωρήθηκα, χάρηκα, πέτυχα μερικούς απ' τους στόχους μου, έγινα φοιτήτρια, ανεξαρτητοποιήθηκα, πολιτικοποιήθηκα... Ερωτεύτηκα (:
Ναι, έγινε κι αυτό :)
Η ιστορία με τον Χάρη έληξε με δική μου πρωτοβουλία. Πρέπει να πάμε και οι δύο παρακάτω. Μπορεί βραχυπρόθεσμα να πονάει, μακροπρόθεσμα όμως είναι η καλύτερη δυνατή λύση.
Στην πανελλαδική πορεία της 2.12 τον είδα. Τον είδα αγκαλιά με την κοπέλα του. Απ' ότι μου είπε λίγες μέρες αργότερα, με είδε κι αυτός. Δεν μιλήσαμε. Εγώ δεν του μίλησα γιατί δεν θα άντεχα να γυρίσει και να μας συστήσει με την κοπέλα του. Απ' ότι μου είπε κι αυτός για τον ίδιο λόγο δεν μου μίλησε.
Όμως αυτή η "συνάντηση" με έκανε να καταλάβω πολλά και να πάρω μια απόφαση. Μπορεί αυτές τις μέρες να με είχε πάρει από κάτω, μπορεί στις 13.12 να έκλεισε ένα μεγάλο κεφάλαιο, μπορεί να πονάει, αλλά όλα θα πάνε καλά. Το πιστεύω αυτό (:

Και όπως έλεγα, ναι, ερωτεύτηκα. Μου ήρθε πολύ ξαφνικό, όπως συμβαίνει πάντα. Όταν πονάς από έναν μεγάλο έρωτα νομίζεις ότι δεν θα ξαναερωτευτείς ποτέ. Μέγα λάθος.
Μπορεί να ξαναπονέσω μιας και απ' ότι δείχνουν όλα θα είναι μονόπλευρος, μπορεί να μην βγει άκρη, δεν με νοιάζει (:
Μπορώ και πάω παρακάτω πια.

Αυτή η χρονιά ήταν ένα μεγάλο μεταβατικό στάδιο. Τώρα πια όλα θα στρώσουν. Σίγουρα θα στρώσουν (:
Είναι τα πρώτα Χριστούγεννα που δεν έχω ευχές να κάνω. Απλώς να συνεχίσουν όλα να είναι έτσι. Και αυτό νομίζω είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα. Τεράστιο θα έλεγα.
Έχω φίλους, άτομα που με αγαπάνε πραγματικά, μια σχολή που αποτελεί το όνειρό μου και ένα άτομο να διοχετεύω συναισθήματα. Κι ας υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να μην το μάθει. Δεν πειράζει [προς το παρόν τουλάχιστον :Ρ ].

Εύχομαι να περάσετε καλές γιορτές και να βρείτε αυτό που ψάχνετε (:

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2010

Νέα ζωή!

Γέλια, χαρές, συγκινήσεις, εξομολογήσεις. Ειδικά τα δύο τελευταία δεν περίμενα ποτέ ότι θα τα ζούσα με άτομα που ξέρω λιγότερο από έναν μήνα.
Κι όμως...
Και με έκαναν να αισθανθώ άνετα και με συγκίνησαν.
Θα κρατήσω μόνο μια φράση τους:
"Όποιος δεν σε ξέρει δεν ξέρει τι χάνει".
Ευχαριστώ πολύ ρε ρεμάλια (:
Τους ξέρω μόνο έναν μήνα και είναι σαν να τους ξέρω χρόνια.

Αυτή είναι μια μικρή ανάρτηση για την νέα μου ζωή που ήδη έχει ξεκινήσει με τις καλύτερες προοπτικές. Δεν θέλω να μακρηγορήσω.
Ευχαριστώ πολύ. Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω (:

Καλή σας μέρα αναγνώστες (:

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Για σένα.

Έβλεπα "Στο παρά πέντε" μια σκηνή με τον Αλέξη και την Ντάλια. Όταν μίλησε ο Αλέξης και είπε:
"Γιατί είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Γιατί δεν υπάρχει στιγμή της ημέρας που να μην σε σκέφτομαι. Γιατί θα έκανα τα πάντα για σένα. Θα έχανα τα πάντα για σένα. Θα άφηνα τα πάντα για σένα. Γιατί δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Έγινα κατανοητός;"

Ανατρίχιασα. Με έπιασαν τα κλάματα. Χάθηκαν όλα από μπροστά μου και με τύλιξε μια περίεργη ομίχλη. Πήγα πίσω, έναν χρόνο και κάτι πίσω. Εμφανίστηκε ένα πρόσωπο μπροστά μου, ένα πρόσωπο που σημαίνει πολλά για μένα. Ένα πρόσωπο που μου είπε ακριβώς τα ίδια. Και τα εννοούσε.

Αυτές τις μέρες δεν είμαι καλά. Είναι ώρες ώρες που νιώθω ότι πέφτω. Θυμάμαι αυτά τα λόγια, θυμάμαι το βλέμμα του, θυμάμαι το χέρι του που με κρατούσε. Ξέρω ότι τα εννοούσε. Ξέρω ότι ακόμα τα νιώθει. Ξέρω ότι με ένα απλό τηλεφώνημα, με μια απλή κουβέντα μπορώ να τον κάνω να τα παρατήσει όλα και να έρθει σε μένα.
Όμως είμαι εδώ μόνη μου και θα παραμείνω. Γιατί δεν πρέπει. Γιατί ο καθένας πρέπει να πάρει τον δρόμο του.
Δεν ξέρω τελικά τι είναι αυτό που μας χωρίζει. Δεν ξέρω. Ίσως κακό timing, ίσως και όχι.
Όμως αν το timing ήταν καλό, αυτός ο άνθρωπος δεν θα ήταν σημαντικός για μένα. Δεν θα μου είχε μάθει όσα μου έμαθε. Δεν θα είχαμε τόσο βαθιά σχέση.

Στιγμές χάνομαι στις αναμνήσεις. Ανεβάζω το χέρι μου τον λαιμό μου και πιάνω το σημείο που κρέμεται μια ασημένια καρδιά με μια μικρή πετρούλα, ένα ασημένιο πραγματάκι που κρύβει μέσα του ένα μεγαλείο. Και θυμάμαι το χαμόγελό του. Θυμάμαι.
Θα έδινα τα πάντα για να ξέρω ότι είναι καλά. Ότι είναι χαρούμενος. Ότι χαμογελάει. Ότι με ξέχασε...


Δεν ξέρω τι με πιάνει στα ξαφνικά και downιάζω. Ποτέ δεν ήμουν κυκλοθυμική.
Απλώς μου λείπει.
Αυτό.
Και θέλω να είναι καλά.
Τίποτα άλλο. Μόνο αυτό.

Πρέπει να έρθεις.

Αυτοί που ξέρουν να πετάνε ψηλά
κάποιος μου είπε πως τρεκλίζουν στη γη
Αν η αγάπη δίνει φτερά
πες μου πώς βρέθηκα σ' αυτό το κλουβί

Έχω χιλιάδες κλειδιά που ανοίγουν καρδιές
μα δεν ταιριάζουν στην πόρτα της δικιάς μου φυλακής
Κάποιος πρέπει να με βγάλει πριν να 'ναι αργά
πρέπει να έρθεις , μόνο εσύ μπορείς ...

Αυτοί που φύγαν από καιρό στα βαθιά
απ' όσο ξέρω δε μιλούν πολύ
Έχουν κάτι παλιά, σκοτεινά φυλαχτά
που όλο τα στρέφουν στην ανατολή ...

Είδα χιλιάδες κεριά, αναμμένες καρδιές
στην καταιγίδα μιας φοβερής σιωπής
Όλες αυτές οι στιγμές , σταγόνες μικρές
σταγόνες μιας μεγάλης βροχής .

Αν έρθεις απόψε τη νύχτα, όλα τα αστέρια θα πέφτουν για μας ...

Είδα χιλιάδες κεριά, αναμμένες καρδιές
στην καταιγίδα μιας φοβερής σιωπής
Πρέπει να έρθεις πριν να 'ναι αργά
πρέπει να έρθεις . Μόνο εσύ μπορείς .

Παύλος Παυλίδης



Το αφιερώνω σε όσους το νιώθουν.
Καλή σας μέρα (:

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Ανυπομονησία (:

Ανυπομονώ να περάσουν οι μέρες να φύγω, να πάω στο ΔΙΚΌ ΜΟΥ σπίτι (:
Όλοι οι φίλοι μου έφυγαν και το Σάββατο περάσαμε έντονες συγκινήσεις. Θα μου λείψουν όλοι πολύ <3 Έχω ανάμικτα συναισθήματα -καταλαβαίνετε τι εννοώ. Από την μία λυπάμαι που δεν θα έχω αυτά τα άτομα μαζί μου και από την άλλη χαίρομαι που ξεκινάω μια καινούρια ζωή όλη δικιά μου (:

Αυτή η μονοτονία του φετινού καλοκαιριού: "ύπνος - ίντερνετ - έξοδοι - ύπνος", αν και με ξεκούρασε πολύ, με κούρασε εξίσου :Ρ
Θέλω να μπω σε νέους έντονους ρυθμούς, να γνωρίσω από την αρχή την ζωή και τον παλμό μιας πόλης, να ακούσω διαφορετικές φωνές, να δω διαφορετικά χαμόγελα και βλέμματα, να ανακαλύψω μια διαφορετική οπτική γωνία (:

Εύχομαι σε όλους σας να βρείτε αυτό που ψάχνετε αυτόν τον χειμώνα. Το εύχομαι σε όλους! Ειδικά σε κάποια που το χρειάζεται. Που χρειάζεται να ανακαλύψει τον εαυτό της από την αρχή. Ξέρω ότι διαβάζει αυτό το blog και θέλω να της πω να προσέχει και ότι μας λείπει (: Το κινητό μου είναι πάντα ανοιχτό, να το ξέρεις.

Καλή σας μέρα και καλή εβδομάδα bloggers (:
Θα τα πούμε σύντομα!

Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Έμπνευση :|

Είναι βράδυ και δεν με παίρνει με τίποτα ο ύπνος... Κάθομαι και κατεβάζω τραγούδια που με ταξιδεύουν (:
Όπως το No smoke without a fire.
Αυτό που μου λείπει μέρες τώρα είναι έμπνευση.
Μου λείπει ο ήχος του μολυβιού στο χαρτί για ώρες. Να σχηματίζονται γράμματα που έχουν σάρκα και οστά.
Μέρες τώρα ό,τι γράφω είναι άχρωμο και άοσμο.
Και δεν μπορώ έτσι! Δεν μπορώ να μην έχω έμπνευση! Νιώθω μισή...
:/