Δεν μου αρέσουν οι διακοπές,δεν μου αρέσουν οι γιορτές.Μου δίνουν χρόνο να σκέφτομαι και αυτά που σκέφτομαι είναι μαύρα.Πώς έγινα εγώ έτσι;Πάντα γελούσα,πάντα πίστευα ότι όλα θα φτιάξουν,πάντα ήμουν η θετική ενέργεια προσωποποιηένη,ακόμα είμαι,αλλά για τους άλλους,όχι για τον εαυτό μου...Έχω κλειστεί μέσα στο σπίτι κρυμμένη πίσω από χιλιάδες δικαιολογίες.Μέσα μου ξέρω ότι δεν είναι ούτε το διάβασμα ούτε τίποτα άλλο από αυτά που προσπαθώ να πείσω τους υπόλοιπους αλλά κυρίως τον εαυτό μου.Δεν ξέρω τι είναι αυτό που με τρώει.Δεν καταλαβαίνω πως έφτασα σε αυτό το σημειο.
Πάλι χάνομαι στις σκέψεις μου.Πάλι σκοτεινιάζω απότομα...
Μου λείπει ο παλιός μου εαυτός.
Μου λείπει πολύ...