Βράδια από βρώμικο σανίδι και φωνές
με τύλιξε άρωμα από οινόπνευμα
Συνηθισμένοι και από άποψη εραστές
όλα τα αλλάζουμε απότομα
Κάνει μια ζέστη που μου καίει το μυαλό
βλέπω τα όνειρα ντυμένα από εφιάλτες
Παραδομένη φαίνεσαι όπως κι εγώ
Στο καλοκαίρι,στην αλήθεια λιποτάκτες...

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

"Φταίμε κι οι δυό που ζούμε χώρια".Εσύ που δεν άντεξες αυτό που ήμουν κι εγώ που δεν μπόρεσα να σου πω ό,τι ένιωθα.Δεν ήσουν μόνο ένας γκόμενος,δεν ήσουν μόνο μια σχέση,δεν ήμουν μόνο ερωτευμένη μαζί σου.Αυτά είναι πολύ λίγα μπροστά σε αυτό που μας έδενε.
Μόνο εσύ με γνώρισες τόσο χάλια,τόσο κάτω και μόνο εσύ έμεινες δίπλα μου.Μου είπες "είμαι εγώ εδώ τώρα,μην φοβάσαι" και όλα έφυγαν...Αγωνία,φόβος,όλα...Με κράτησες στην επιφάνεια την ώρα που βούλιαζα.Δεν ξέρω που θα ήμουν τώρα χωρίς εσένα.Έκανες πολλά,πολλά που τα ξέρουμε μόνο εμείς οι δύο.Όμως δεν πρόλαβα να σου πω όσα ήθελα και θα στα πω εδώ,αν με πάρεις ποτέ ξανά τηλέφωνο θα σου το πω.

Ευχαριστώ.Για όλα,πραγματικά ΓΙΑ ΟΛΑ.Που με κοίταζες στα μάτια,που δεν φοβήθηκες,που μου κράταγες το χέρι και δεν με άφησες να πέσω,που υπήρχες πάντα δίπλα μου ακόμα και όταν δεν το ζητούσα-κυρίως τότε.Δεν ξέρω πως,αλλά το ένιωθες,ένιωθες πότε ξανακυλούσα και χτυπούσε σχεδόν ταυτόχρονα το τηλέφωνο.Σε ευχαριστώ.
Ειλικρινά δεν με πειράζει που δεν είμαστε μαζί πια.Ευχαριστώ για όσα με έκανες να νιώσω,όσα με έκανες να ζήσω,που μου θύμιζες ότι πρέπει να χαμογελάω,που με έπαιρνες αγκαλιά όταν το χρειαζόμουν,που όταν άκουγες την φωνή μου ταραγμένη έκανες την διαδρομη Αθήνα-Θεσπρωτία μέσα σε 5 ώρες...
Ακόμα θυμάμαι την μέρα που μου είπες "δεν αντέχω άλλο...".Δεν πρόλαβες να πεις τίποτα άλλο,κατάλαβα...Και σου είπα -θυμάσαι;- σου είπα "ελπίζω να βρεις αυτό που ψάχνεις".Αυτό ήταν.Ήμουν ξαφνικά πάλι μόνη μου.Τρόμαξα...Μου είπες "να προσέχεις...Κι ελπίζω να με θυμάσαι που και που...Να χαμογελάς".Να είσαι σίγουρος,σε θυμάμαι,πώς να σε ξεχάσω;Ήσουν πολλά για μένα και τώρα πια είσαι μια ανάμνηση που με πόνεσε,αλλά την αγαπάω.Και ξέρεις καλύτερα απ τον καθένα ότι ποτέ δεν πετάω τις αναμνήσεις.Να είσαι σίγουρος λοιπόν...

Δεν πρόλαβα,δεν μπόρεσα ίσως,να σου πω ότι σε ευχαριστώ για όλα κι ελπίζω κι εσύ να με θυμάσαι που και που.
Μου λείπεις...
Ευχαριστώ.

3 σχόλια:

  1. ein uperoxo.. =)
    na ksereis pws ypirxan antrwpoi dipla s pu itan alithinoi kai stiriksan kathe fora pu ts xreiazosun.. =)
    krata loipon mia glukia anamnisi (opws les k esy) kai sunexise.. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. =') πολύ γλυκό.
    -> http://www.youtube.com/watch?v=7B8Op3SyPfo
    they can never have yesterday.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή