Βράδια από βρώμικο σανίδι και φωνές
με τύλιξε άρωμα από οινόπνευμα
Συνηθισμένοι και από άποψη εραστές
όλα τα αλλάζουμε απότομα
Κάνει μια ζέστη που μου καίει το μυαλό
βλέπω τα όνειρα ντυμένα από εφιάλτες
Παραδομένη φαίνεσαι όπως κι εγώ
Στο καλοκαίρι,στην αλήθεια λιποτάκτες...

Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

...Όταν ξυπνήσαμε την άλλη μέρα το πρωί,είδαμε ένα μεγάλο σύννεφο να σεριανάει στον καταγάλανο ουρανό μας.Το μεσημέρι ήρθε και στάθηκε πάνω μας κι έριξε την βροχή του.Ύστερα,έφυγε ξαλαφρωμένο αφήνοντας πίσω του ξεφτίδια τις μπαμπακιένιες τούφες του,που ένας απαλός αγέρας σκόρπισε...

Αυτό το κομμάτι από ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα
δεν ξέρω γιατί
αλλά με έκανε να ανατριχιάσω...

Τελικά,κάποια στιγμή τα γκρίζα φεύγουν
και αφήνουν πίσω τους καθαρό γαλάζιο;

2 σχόλια:

  1. Ναι, έτσι είναι. :)
    Αρκεί βέβαια να μπορούμε να δούμε αυτό το γαλάζιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ή μάλλον να μην το αφήσουμε να περάσει απαρατήρητο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή