"Ο χρόνος όμως, εκτός του ότι μου γιάτρεψε τις πληγές, μου έδειξε και κάτι παράξενο: μπορεί κανείς να αγαπήσει πάνω από ένα άτομο στην ζωή του. Ξαναπαντρεύτηκα, είμαι ευτυχισμένος μαζί με την καινούρια μου γυναίκα και δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να απαρνηθώ τα όσα έζησα, εφόσον βέβαια φανώ προσεκτικός και δεν προσπαθήσω ποτέ να συγκρίνω τις δύο εμπειρίες. Η αγάπη δεν μετριέται όπως μετράμε ένα δρόμο ή το ύψος ενός κτηρίου."
Paulo Coelho
"Η μάγισσα του Πόρτομπέλο"
Πόσο δίκιο έχει; Απεριόριστο νομίζω... Έτσι είναι, ο χρόνος βοηθάει, αλλά ποτέ δεν σβήνει. Απλώς μετατρέπει σε όμορφες αναμνήσεις την κάθε στιγμή, το κάθε δάκρυ, το κάθε χτύπημα, το κάθε γέλιο, το κάθε βλέμμα, το κάθε χαμόγελο... (:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου