Ποια είμαι τελικά;

Ξέρει κανείς να μου πει;
Νιώθω σαν την Αθηνά, από το "Η μάγισσα του Πορτομπέλο". Είχε γράψει την ιστορία της, όμως έψαχνε τα κενά ανάμεσα απ' τις λέξεις. Χωρίς αυτά μία φράση δεν βγάζει νόημα, ένα τραγούδι δεν έχει αρμονία, η φύση δεν μπορεί να ησυχάζει.
Έτσι κι εγώ... Μόνο γράμματα, παύση πουθενά και είμαι σε σύγχυση.
Τις τελευταίες μέρες τα έχω βάλει με τον εαυτό μου.
Η φασαρία μέσα στο κεφάλι μου δεν ησυχάζει. Όλο και μεγαλώνει... Ώρες ώρες με καταπίνει.

Ίσως πρέπει να συμβιβαστώ και να ζω έτσι από δω και πέρα.
Δεν ξέρω...