Χωρίς λογική εξήγηση όλα σκοτείνιασαν.Για μια περίοδο ήμουν καλά.Τώρα τι με έπιασε πάλι;Νιώθω όπως τότε.Εντελώς ξαφνικά όλα μαύρισαν.Και προσπάθησα,αλήθεια,προσπάθησα να κάνω αυτό που ξέρω καλά,το μαύρο άσπρο...
Όμως έχω κολλήσει σε ένα γκρι που με πνίγει.
Αυτή τη φορά δεν ξέρω τι φταίει,δεν ξέρω.Τελικά όλα αυτά είναι αδυναμία ή δύναμη;Μάλλον αδυναμία.
Όντως ισχύει αυτό που λένε:"δεν είναι όλα όπως φαίνονται".Αν ίσχυε κανείς δεν θα μου ξανα έλεγε "Είσαι δυνατή εσύ,αντέχεις..."
Ναι,αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα.Ίσως να ήταν στην αρχή,αλλά δεν αντέχω άλλο.
Δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς μου λείπει αυτή τη στιγμή που γράφω.Αν τελικά δεν μου λείπει τίποτα γιατί νιώθω τόσο άδεια;
Άλλαξα.Νόμιζα ότι ήταν καλύτερο αυτό,να μην νιώθω τίποτα.
Τώρα όμως ξέχασα πως είναι ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ το γέλιο,το δάκρυ,η χαρά,η λύπη..Όλα...Τίποτα.Απάθεια...Και με φοβίζει...

Αλήθεια,δεν ξέρω αν βγάζουν νόημα αυτά που γράφω.Δεν ξέρω αν κάποιος εκεί έξω με καταλαβαίνει.Δεν ξέρω...
Το μόνο που ξέρω είναι ότι μια μέρα όλα θα περάσουν.
Και ελπίζω να μην βγω έτσι όπως φοβάμαι ότι θα βγω απ' αυτήν την ιστορία...