Βράδια από βρώμικο σανίδι και φωνές
με τύλιξε άρωμα από οινόπνευμα
Συνηθισμένοι και από άποψη εραστές
όλα τα αλλάζουμε απότομα
Κάνει μια ζέστη που μου καίει το μυαλό
βλέπω τα όνειρα ντυμένα από εφιάλτες
Παραδομένη φαίνεσαι όπως κι εγώ
Στο καλοκαίρι,στην αλήθεια λιποτάκτες...

Τετάρτη 18 Αυγούστου 2010

:/

Νιώθω τόσο κουρασμένη... Μέρα με τη μέρα όλο και κάτι συμβαίνει και με κάνει να απογοητεύομαι . Όλο και κάτι με γυρνάει πίσω. Έχω χάσει τον εαυτό μου, έχω χάσει την δροσιά μου, έχω χάσει την ζωντάνια μου, έχω χάσει την τρέλα μου. Το νιώθω. Δεν είμαι εγώ. Δεν είμαι εγώ αυτή που με κοιτάζει στον καθρέφτη.
Νιώθω κουρασμένη, έχω ανάγκη μόνο ηρεμία. Τίποτα άλλο. Όλα να μείνουν στάσιμα, να έρθουν σε μία ισορροπία. Να σταματήσει το βουητό μέσα στο κεφάλι μου, να σταματήσω να πονάω. Τίποτα άλλο δεν θέλω.

Πρέπει να βρω τον εαυτό μου... :|

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου