Βράδια από βρώμικο σανίδι και φωνές
με τύλιξε άρωμα από οινόπνευμα
Συνηθισμένοι και από άποψη εραστές
όλα τα αλλάζουμε απότομα
Κάνει μια ζέστη που μου καίει το μυαλό
βλέπω τα όνειρα ντυμένα από εφιάλτες
Παραδομένη φαίνεσαι όπως κι εγώ
Στο καλοκαίρι,στην αλήθεια λιποτάκτες...

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

I just wanna leave...

Παραφράζοντας τον στίχο του γνωστού τραγουδιού, βρίσκεις ακριβώς την διάθεσή μου.
Όλοι γύρω μου φωνάζουν, χαμογελάνε, χαίρονται, μου δίνουν συγχαρητήρια... Και εγώ θέλω να φωνάξω, να ουρλιάξω με όλη την δύναμη της φωνής μου και να τους πω να με αφήσουν ήσυχη. Μέσα μου καταρρέω και όσο περνάει ο καιρός αντί να καλυτερεύω, γίνομαι χειρότερα.
Θέλω να φύγω. Να φύγω τόσο μακριά που να μην με φτάνει τίποτα και κανείς. Τίποτα άλλο δεν θέλω.
Δεν ξέρω για πόσο θα αντέχω να χαμογελάω και να δείχνω καλά. Ήδη τα νεύρα μου έχουν αρχίσει να εξασθενούν, περνούν μεγάλη κρίση. Νευριάζω με το παραμικρό και "πέφτω" ακόμη πιο γρήγορα.
Δεν γίνεται και τίποτα καλό... Όλοι όσοι χρειάζομαι φεύγουν και εγώ έχω μείνει εδώ πίσω να αναρωτιέμαι αν τελικά εγώ τους διώχνω με την συμπεριφορά και τον χαρακτήρα μου.
Δεν ξέρω.
Έχω κουραστεί να ψάχνω λόγους και αιτίες.
Θέλω να φύγω... Να κοιτάξω την ζωή μου, να παλέψω γι' αυτήν και όχι για την ζωή των υπόλοιπων.
Κουράστηκα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου