Είναι όμορφο να έχεις έναν άνθρωπο
να σε ακούει για ώρες να μιλάς να μιλάς να μιλάς
και ας μην βγάζουν νόημα αυτά που λες
και στο τέλος να σε παίρνει αγκαλιά και να σου λέει
"Άντε πάμε να τα πιούμε τώρα 8) "
Αυτά θα μου λείψουν.Αυτή η παρέα...
Πόσα χρόνια μαζί και χώρια;
Πόσα χρόνια,αλήθεια;
12 περίπου...Και αρχίζουμε να χανόμαστε.
Οι περισσότεροι έφυγαν για σπουδες εντός και εκτός Ελλάδας
και εμείς οι 4 που απομείναμε θα πάρουμε διαφορετικούς δρόμους...
Όμως ρεμάλια κανονίστε!
Κάθε 28 Δεκέμβρη όπου και να είμαστε θα ξαναμαζευόμαστε
και θα ζούμε τα παλιά...
Μου λείπετε ήδη,αλλά δεν στεναχωριέμαι
Ξέρω ότι είστε εκεί.
Απλά το ξέρω...
Έχουμε περάσει ΠΟΛΛΑ μαζί
Με δέχεστε έτσι όπως είμαι
αν και χάθηκα τώρα τελευταία,συγνώμη :(
Ξηγηθήκαμε όμως :)
Είστε αδέρφια μου και το ξέρετε :)
να φανταστώ δίνεις κι εσύ πανελλήνιες σε λίγες βδομάδες και σε έχει πιάσει(μαζί με όλες τις άλλες!!) αυτή η κρίση του "και μετά...?" "θα είμαστε σε άλλες πόλεις, θα χαθούμε..." κτλ κτλ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ έτσι είμαι..έχω καταλάβει όμως ότι ό,τι αξίζει και το θες πραγματικά, μένει! έστω και για κάθε 28 του Δεκέμβρη!! :)
πολύ όμορφο το κείμενο σου !
α!καλή επιτυχία κιόλας:))
ναι,πανελλήνιες :)
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά θα βρισκόμαστε
δεν μπορεί να χαθούμε έτσι...
καλή μας επιτυχία :)
ευχαριστώ ;)