25 Απρίλη...

Ωπ!Για δες τι μέρα είναι αύριο...
Κάτι τέτοιες ώρες μου λείπεις αφόρητα.Μου λείπει η ανάσα σου,το γέλιο σου,η μελωδική φωνή σου...Σαν χτες την θυμάμαι την μέρα που γνωριστήκαμε!19 Απρίλη...
"Γεια!Είμαι ο Χάρης!",άπλωσες το χέρι για να σφίξεις το δικό μου και άστραψες ένα χαμόγελο...Αυτό ήταν,η ζημιά έγινε,ήξερα αυτόματα ότι από δω και πέρα η ζωή μου θα είχε το σημάδι σου!Και δεν έχω άδικο,σωστά;

Και μετά από κάποιες μέρες,25 Απρίλη,μου είπες ότι θες να είσαι δίπλα μου και σε άφησα.Ποτέ δεν σου έκρυψα ποιά είμαι στα αλήθεια,με κοιτούσες στα μάτια και τα έβλεπες όλα.ΟΛΑ...
Δέθηκα μαζί σου όπως δεν έχω δεθεί ποτέ με κάνεναν,πιάστηκα από πάνω σου για να ξεφύγω,σ' αγάπησα...Δεν ξέρω αν ήμουν ερωτευμένη μαζί σου,αυτό που ξέρω είναι ότι για σένα νιώθω κάτι πιο δυνατό.Ο έρωτας αργά ή γρήγορα ξεφουσκώνει.Όμως για σένα κρύβω μέσα μου κάτι πολύ δυνατό.
Μου λείπεις...

Είδα την φωτογραφία που είσαι αγκαλιά με την κοπέλα σου,είδα το χαμόγελό σου,είδα το καθαρό βλέμμα σου και πως αυτό ακουμπούσε πάνω της.Ελπίζω μέσα απ την καρδιά μου να το αξίζει.Να σε κάνει χαρούμενο.Να χαμογελάς.
Ίσως ξαναβρεθούμε μια μέρα...
Όμως ως τότε τέτοιες μέρες σαν την αυριανή θα στοιχειώνουν τα όνειρά μου.
Να προσέχεις τον εαυτό σου και μην τον αφήσεις να πονέσει ποτέ,αλλιώς θα έχεις να κάνεις μαζί μου...

Μου λέιπεις...
Καληνύχτα.