"Γιατί θ' αντέξω,γιατί θ' αντέξω
δεν θα λυγίσω ποτέ
σου λέω θα το παλεψω..."

Αυτοί οι στίχοι τώρα τελευταία μου δίνουν δύναμη.Ένα άτομο απ τα πιο αγαπημένα μου περνάει δύσκολες ώρες,έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας,πολύ σοβαρό,λίγος καιρός ζωής.Και σε τέτοιες περιπτώσεις νιώθω τόσο άχρηστη όσο δεν παίρνει.Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να βοηθήσω.ΤΙΠΟΤΑ...
Και φοβάμαι,δεν αντέχονται τόσες απώλειες :(

Και μετά μου λέτε ότι υπάρχουν άγγελοι,ότι υπάρχει Θεός,ότι κάποιος μας προσέχει!
Κανείς!
Κανείς γαμώτο μου...
Μόνοι ερχόμαστε και μόνοι μας φεύγουμε...