Ένας μήνας μόνο :)

"Σε μια ώρα θα 'χουν όλα τελειώσει
Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός..."

Μπορεί να περιμένω πως και πως τις 28 Μάη που θα φύγουν οι πανελλήνιες,αλλά θα μου λείψουν πολλά απ το σχολείο μου.Θα μου λείψουν άτομα και καταστάσεις που δεν θα ξαναζήσω.Θα μου λείψουν τα φροντιστήρια,τα γέλια,τα πειράγματα...Ολα...

Το πρωί η προσευχή που δεν βάζω γλώσσα μέσα,ο "θρησκευτικός" με κοιτάζει δολοφονικά, εγώ του σκάω ένα χαμόγελο και του λέω "Καλημέρα κύριε!:D".Και γελάει...
Η πρώτη ώρα.Όλοι κοιμούνται και προσπαθώ να τους ξυπνήσω.θα μου λείψει όσο τίποτα αυτό το αγανακτισμένο "Ηρώ!" από όλους όσους πρήζω xD.
Θα μου λείψει η κατεύθυνση.Ο βιολόγος,ο πιο ήρεμος καθηγητής,που καταφέραμε να τον αγριέψουμε.Ο μαθηματικός,ο ιδιόρυθμος αριστερός που πιστεύει ακράδαντα στον κομμουνισμό κι ας γίνεται γραφικός κάποιες φορες.Αυτός ο άνθρωπος μας αγαπάει!Θα χαρεί περισσότερο από μας αν πάμε καλά στις εξετάσεις!Ο φυσικός,το χιούμορ του,πιστεύει σε μένα,με υπολογίζει μέσα στην τάξη.Η χημικός,αν και δεν την χονεύω(xD) θα μου λείψει...

Θα μου λείψει η ώρα των θρησκευτικών που όσο παραδίδει η καθηγήτρια την κοιτάω με αγγελικό χαμόγελο και όταν το προσέχει μου λέει:"Εντάξει ρε Ηρώ,άσε με να παραδόσω και με ακυρώνεις αργότερα".Μας αγαπάει όλους,περισσότερη αδυναμία έχει σε μένα που της κάνω την ζωή δύσκολη(με την καλή την έννοια) και της πετάω ατάκες:"Ο Θεός καπνίζει χόρτο,γι' αυτό είμαστε έτσι 8)"

Θα μου λείψουν τα διαλέιμματα,από παρέα σε παρέα μέχρι να φτάσω στην δική μου,αυτές τις χαμογελαστές φάτσες που λατρεύω :)
Θα μου λείψει ο χαβαλές στην ώρα του μαθήματος,το μπάσιμο που κάνω στις φιλολόγους,η ώρα της πληροφορικής και ο 28χρονος καθηγητής που είναι πιο τρελός από μας...

Θα μου λείψουν τα φροντιστήρια και τα άτομα που γνώρισα εκεί.
Ο φυσικός που είναι και σόι μου,τα πρόστυχα που του πετάω,που με βρίζει κανονικά και μου λέει "Πρώτη φορά μου έτυχε τέτοιο πραγμα σαν εσένα!Δεν έχω ξαναβρίσει κορίτσι".Είμαι η μασκότ του :) Ζητάει την γνώμη μου για καινούρια βοηθήματα,με εμπιστεύεται,ξέρει την τρέλα μου με την φυσική...
Ο μαθηματικός,πάντα με το χαμόγελο και πάντα με χιούμορ αντιμετωπίζει κάθε κατάσταση :) Με βρίζει που φοβάμαι τα μαθηματικά και μου λέει ότι θα μου πάρει δώρο πάνες για την ακράτεια(εξυπνάδες :Ρ)
Η βιολόγος,ήρεμη,λατρεύω το γέλιο της.Κρίμα που μισώ την βιολογία.Αν έκανε άλλο μάθημα δεν θα πήγαινα με βαριά καρδιά όποτε είχαμε βιολογία...
Η φιλόλογος,απλά ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ...Και τι δεν συζητάμε εκεί μέσα.

Θα μου λείψουν ΟΛΑ γαμώτο,ΟΛΑ :(

Λοιπόν...

" Ένα γέλιο δως μου όπως χθες
είμαι δίπλα σου, θα 'μαι πάντοτε
Διώξε του μυαλού μου τις σκιές
Έλα μίλα μου, όπως άλλοτε..."


Ναι οκ,ΧΑΟΣ!Και μπορεί στην φυσική να είναι όρος και να προσπαθούν να του δώσουν έννοια,εμένα με ενοχλεί :Ρ
Όχι όχι όχι!Δεν απαρνιέμαι την φυσική, shame on me αν το κάνω :Ρ
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν υπάρχει κάποιος να μου εξηγήσει το δικό μου χάος στην ζωή μου,στο μυαλό μου και στο περιβάλλον μου γενικότερα τότε θα του δώσω αυτόματα Νόμπελ :Ρ

Που είσαι κύριε Χόκινγκ τώρα που σε χρειάζομαι; ε;Δεν ακούς ε; Καλάαα :Ρ

Πρέπει όλα να μπουν σε μια σειρά γιατί αρκετό πανηγύρι γίνεται μέσα στο μυαλό μου μέρες,μήνες,χρόνια τώρα...Ήρθε η ώρα να βάλω και τον ντετερμινισμό στο παιχνίδι γιατί με το χάος δεν βγάζω άκρη!Λοιπόν,πλέον πρέπει να τα φέρω όλα σε συνθήκη ισορροπίας,αρκετά έκαναν ανώμαλη σύνθετη κίνηση,σε κεκλιμένο επίπεδο μάλιστα...
Όχι,καλά είμαι,μην ανησυχείτε με αυτά που γράφω,απλά βγαίνει το μέλλον από μέσα μου :Ρ
Τι σκατά φυσικός θα γίνω;Κάνω πρόβα 8)

Λοιπόν λοιπόν!
Το πρώτο που πρέπει να φύγει απ την μέση είναι οι πανελλήνιες!Καλές,χρυσές αλλά την πίστη μου έχουν βγάλει!Εδώ που τα λέμε για να μου βγει αυτή η τελευταία δεν περίμενε τις πανελλήνιες,αλλά κουβέντα να γίνεται...
Λοιπόν,έρχονται πανελλήνιες,στις οποίες ΘΑ ΠΙΑΣΩ 15300 μόρια,γιατί αν δεν τα πιάσω θα λυσάξω με τόσο διάβασμα που έχω ρίξει 8)
Και όχι τίποτα άλλο,σε σας θα γκρινιάζω μετα...
Απειλώ τώρα :)

Εμμ μετά...
Αποφάσισα να επαναφέρω στην ζωή την υγεία μου.Την κατέστρεψα την έρμη...Τι μου φταίει κι αυτή;Τέρμα!Θα ξαναγίνω καλά από θέμα υγείας γιατί εδώ που τα λέμε μόνο προστάτη δεν έχω πάθει ακόμα! :Ρ
Αν και αυτό είναι κάπως δύσκολο λόγω ανεπαρκών ανατομικών στοιχείων,αλλά ποτέ μην λες ποτέ... 8)

Ε μετά δεν ξέρω...
Όταν αποφασίσω κι άλλα,εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε :Ρ

Τσάγιαααα!
:*

25 Απρίλη...

Ωπ!Για δες τι μέρα είναι αύριο...
Κάτι τέτοιες ώρες μου λείπεις αφόρητα.Μου λείπει η ανάσα σου,το γέλιο σου,η μελωδική φωνή σου...Σαν χτες την θυμάμαι την μέρα που γνωριστήκαμε!19 Απρίλη...
"Γεια!Είμαι ο Χάρης!",άπλωσες το χέρι για να σφίξεις το δικό μου και άστραψες ένα χαμόγελο...Αυτό ήταν,η ζημιά έγινε,ήξερα αυτόματα ότι από δω και πέρα η ζωή μου θα είχε το σημάδι σου!Και δεν έχω άδικο,σωστά;

Και μετά από κάποιες μέρες,25 Απρίλη,μου είπες ότι θες να είσαι δίπλα μου και σε άφησα.Ποτέ δεν σου έκρυψα ποιά είμαι στα αλήθεια,με κοιτούσες στα μάτια και τα έβλεπες όλα.ΟΛΑ...
Δέθηκα μαζί σου όπως δεν έχω δεθεί ποτέ με κάνεναν,πιάστηκα από πάνω σου για να ξεφύγω,σ' αγάπησα...Δεν ξέρω αν ήμουν ερωτευμένη μαζί σου,αυτό που ξέρω είναι ότι για σένα νιώθω κάτι πιο δυνατό.Ο έρωτας αργά ή γρήγορα ξεφουσκώνει.Όμως για σένα κρύβω μέσα μου κάτι πολύ δυνατό.
Μου λείπεις...

Είδα την φωτογραφία που είσαι αγκαλιά με την κοπέλα σου,είδα το χαμόγελό σου,είδα το καθαρό βλέμμα σου και πως αυτό ακουμπούσε πάνω της.Ελπίζω μέσα απ την καρδιά μου να το αξίζει.Να σε κάνει χαρούμενο.Να χαμογελάς.
Ίσως ξαναβρεθούμε μια μέρα...
Όμως ως τότε τέτοιες μέρες σαν την αυριανή θα στοιχειώνουν τα όνειρά μου.
Να προσέχεις τον εαυτό σου και μην τον αφήσεις να πονέσει ποτέ,αλλιώς θα έχεις να κάνεις μαζί μου...

Μου λέιπεις...
Καληνύχτα.

Φεύγω...

"Κάποτε κοίταζα τον ήλιο μες στα μάτια
κι αυτόν τον ήλιο μου τον κάνανε κομμάτια...
Φεύγω...
Τώρα φεύγω..."


Πόσες φορές,αλήθεια,να έχω ψιθυρίσει αυτόν τον στίχο τα τελευταία 3 χρόνια;Σίγουρα αυτές οι φορές τείνουν στο συν άπειρο που λέμε κι εμείς οι θετικοί :Ρ
Πάλι το κάνω αυτό,πάλι πιάνομαι από στίχους για να καταφέρω να εκφράσω αυτό που νιώθω!

Θα σκέφτεστε τώρα:"Τι ζόρι τραβάει πάλι αυτή;"
και αμέσως θα έρθει η απάντηση...ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ.Έχω κουραστεί να χάνω ό,τι αγαπάω...
"Ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει" που λέει και ο στίχος...
ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΑΥΤΟ?
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ!
Θέλω να φύγω από όλο αυτό,θέλω να ξυπνήσω ένα πρωί και να χαμογελάσω χωρίς να το παλέψω τόσο πολύ...Γίνεται;
Θέλω να ξεφύγω από αυτό το μαύρο σύννεφο που είναι λες και κάποιος το έχει δέσει με αόρατες αλυσίδες γύρω μου και ότι και να κάνω δεν φεύγει με τίποτα...

Ρε γαμώτο θέλω να ΗΡΕΜΙΣΩ!
Αμάν δηλαδή!Τι ζητάω;
Και για να σας προλάβω γιατί ξέρω τι θα μου πείτε,οι πανελλήνιες έχουν καταλήξει να είναι κάτι ευχάριστο για μένα,μιας και ξεχνιέμαι λύνοντας ασκήσεις και δεν με χαλάνε τόσο όσο όλα τα υπόλοιπα που συμβαίνουν...

"Έλα ρε Ηρώ,όλα θα φτιάξουν"...Το λέω συνέχεια στον εαυτό μου,αλλά δεν φτιάχνει και τίποτα!
Και,αλήθεια,δεν είναι ιδέα μου...
Δεν τα βλέπω εγώ μαύρα!
ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΑ.

Καλό ταξίδι θείε...

Θα σε θυμόμαστε πάντα...
Τα γέλια που κάναμε στο χωριό όταν μαζευόμασταν,τα πειράγματα,όλα...
Όλα αυτά θα μου λείψουν.
Δεν ξέρω γιατί η οικογένειά μας τώρα τελευταία μετράει τόσες απώλειες,όμως εσύ θα τους ξαναβρείς όλους,θα τους ξαναγκαλιάσεις...
Μόνο που θέλω να σου ζητήσω μια χάρη...Όταν βρεις τον παππού μου να του πεις ότι μου λείπει,να του πεις να με θυμάται που και που και ότι ελπίζω να είναι έστω και λίγο περήφανος...
Μην φοβάσαι θείε μου,θα σε προσέχει αυτός εκεί,είμαι σίγουρη :)

Μια μέρα θα ξαναβρεθούμε και θα ξαναγελάσουμε όλοι μαζί!

Να προσέχεις...
Καλό ταξίδι.

"Γιατί θ' αντέξω,γιατί θ' αντέξω
δεν θα λυγίσω ποτέ
σου λέω θα το παλεψω..."

Αυτοί οι στίχοι τώρα τελευταία μου δίνουν δύναμη.Ένα άτομο απ τα πιο αγαπημένα μου περνάει δύσκολες ώρες,έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας,πολύ σοβαρό,λίγος καιρός ζωής.Και σε τέτοιες περιπτώσεις νιώθω τόσο άχρηστη όσο δεν παίρνει.Δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να βοηθήσω.ΤΙΠΟΤΑ...
Και φοβάμαι,δεν αντέχονται τόσες απώλειες :(

Και μετά μου λέτε ότι υπάρχουν άγγελοι,ότι υπάρχει Θεός,ότι κάποιος μας προσέχει!
Κανείς!
Κανείς γαμώτο μου...
Μόνοι ερχόμαστε και μόνοι μας φεύγουμε...

New life!

Oh yeah!
Το χω αποφασίσει(για 357829 φορά,αλλά μην κολλάτε σε λεπτομέριες :Ρ)!
Δεν μπορεί ρε πούστη μου -πιπέρι στο στόμα 8)- υπάρχει και για μένα
ένα κομμάτι γαλάζιου ουρανού :)
Θα έρθει το καλοκαίρι και,δεν ξέρω γιατί,νιώθω ότι θα είναι τελείως διαφορετικό από τα υπόλοιπα...
Θα ξαναγίνω άνθρωπος.Με τόσα που έχουν συμβεί,όσα βρίσκονται σε εξέλιξη και όσα είναι στην αναμονή για να γίνουν,ξέχασα να ζω.

Λοιπόν,τόσα χρόνια ακούω:"Είσαι δυνατή εσύ!Όλα θα τα καταφέρεις!"
ε καιρός είναι να τα ξεπεράσω.Ή έστω να ξαναμπώ στην προσπάθεια...
Κάτι που το παράτησα τελείως :|

ΌΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΟΙΤΑΣ ΠΙΣΩ
ΤΟΣΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΡΟΧΩΡΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ! :)

Τα μαθήματα πάνε καλά,διάβασμα όσο δεν παίρνει
αλλά μου αρέσει γιατί δεν με αφήνει να σκεφτώ ΤΙΠΟΤΑ άλλο
από αυτά που γίνονται γύρω μου...Γιατί αυτά που γίνονται πονάνε.
Όλα μια μέρα θα περάσουν και όταν θα περάσουν μία ακόμα τρύπα θα
κοσμήσει(;) το αυτί μου :)
Έτσι γίνεται χρόνια τώρα...Μετά από δύσκολες καταστάσεις πηγαίνω
σε ένα συγκεκριμένο χρυσοχο'ί'ο και τρυπάω το αυτί μου :Ρ
Κάθε τρύπα και μια ξεχωριστή ιστορία...
Αριθμήστε τες από κάτω προς τα πάνω για να μπορέσουμε να συνενοηθούμε :Ρ
Η 1 είναι η πρώτη μου :)
Η 2 έγινε όταν είχα την πρώτη μου ερωτική απογοήτευση...
Η 4 έγινε όταν ερωτεύτηκα πρώτη φορά
Η 3 έγινε όταν πήρα κάποιες αποφάσεις για τις παρέες μου...Η 6 έγινε όταν ένα άτομο που αγαπούσα και αγαπώ με διέγραψε έτσι εύκολα,πόνεσα πολύ τότε...Οι 5 και 7 είναι οι πιό πρόσφατες.Καλοκαίρι 2009,μετά από ένα λούκι που πέρασα με χάπια,τσιγάρο και άλλα καλά.Όταν βγήκα από αυτό,τις έκανα...

Μπορεί να φαίνεται χαζό,αλλά είμαι συναισθηματικά δεμένη με τις τρύπες μου :)
Χαζό,αλλά...

Φόρος τιμής σε 12 χρόνια φιλίας :)

Είναι όμορφο να έχεις έναν άνθρωπο
να σε ακούει για ώρες να μιλάς να μιλάς να μιλάς
και ας μην βγάζουν νόημα αυτά που λες
και στο τέλος να σε παίρνει αγκαλιά και να σου λέει
"Άντε πάμε να τα πιούμε τώρα 8) "

Αυτά θα μου λείψουν.Αυτή η παρέα...
Πόσα χρόνια μαζί και χώρια;
Πόσα χρόνια,αλήθεια;
12 περίπου...Και αρχίζουμε να χανόμαστε.
Οι περισσότεροι έφυγαν για σπουδες εντός και εκτός Ελλάδας
και εμείς οι 4 που απομείναμε θα πάρουμε διαφορετικούς δρόμους...

Όμως ρεμάλια κανονίστε!
Κάθε 28 Δεκέμβρη όπου και να είμαστε θα ξαναμαζευόμαστε
και θα ζούμε τα παλιά...
Μου λείπετε ήδη,αλλά δεν στεναχωριέμαι
Ξέρω ότι είστε εκεί.
Απλά το ξέρω...

Έχουμε περάσει ΠΟΛΛΑ μαζί
Με δέχεστε έτσι όπως είμαι
αν και χάθηκα τώρα τελευταία,συγνώμη :(
Ξηγηθήκαμε όμως :)

Είστε αδέρφια μου και το ξέρετε :)

Νύχτες αϋπνίας που δεν περνάνε με τίποτα.
Ώρες προσπαθώ να βάλω το μυαλό μου σε μια τάξη,
αλλά πότε υπάκουσε για να το κάνει τώρα;

Με έχει κουράσει όλο αυτό,ειλικρινά...
Χαίρομαι που δίνω πανελλήνιες για να έχω μια
δικαιολογία που σέρνομαι.
Η ψυχολογία μου έχει πέσει,τίποτα δεν με ευχαριστεί.
Και όλα πάνε απ το κακό στο χειρότερο.
"Ό,τι αγαπάω εγώ,πεθαίνει".Αυτός ο στίχος με εκφράζει.
Παντού γύρω μου αρρώστιες,ποτό,τσιγάρο,χάπια.
Αγαπημένα μου πρόσωπα πονάνε και δεν μπορώ να βοηθήσω...
ΘΑΝΑΤΟΣ.
Από μικρή τον ζω έντονα.Ό,τι αγάπησα απλά έπαψε να υπάρχει.
Όμως μια απώλεια με πονάει ακόμα,μετά από 13 χρόνια.
Ο πιο σημαντικός άνθρωπος για μένα έπαψε να αναπνέει
αλλά ξέρω ότι με προσέχει και πρέπει να συνέλθω για να
τον κάνω υπερήφανο...

Οκ,πάλι γίνομαι κουραστική
πάλι όσα λέω είναι μαύρα
αλλά ειλικρινά σας το λέω,δεν ξέρω πως να τα φωτίσω...
:(

<<Ο Οδυσσέας 20 χρόνια μόνο την επιστροφή του σκεφτόταν.
Αλλά μόλις γύρισε,κατάλαβε κατάπληκτος πως η ζωή του,
όλη η ουσία της ζωής του,
το κέντρο της,ο θυσαυρός της,βρισκόταν εκτός Ιθάκης
στα 20 χρόνια της περιπλάνησής του.
Και τον θυσαυρό αυτόν τον είχε χάσει
και μόνο ιστορώντας θα μπορούσε να τον ξαναβρεί.
Κανείς όμως δεν ενδιαφέρεται να ακούσει...

Ο εκπατρισμένος που επιστρέφει και περιμένει να τον ρωτήσουν
να του πουν "λέγε",
για να ιστορίσει τη ζωή του στα χρόνια τηςαπουσίας του
και να ξανασυνδέσει έτσι το κομμένο νήμα με το παρελθόν.
Αλλά αυτό το "λέγε" δεν το ακούει από κανέναν.

Το νήμα θα μείνει κομμένο>>


Το απόσπασμα αυτό από την "Άγνοια",ένα συγκινητικό μυθιστόρημα
του Μιλάν Κούντερα με άγγιξε πάρα πολύ.
Όχι τόσο κυριολεκτικά
όσο μεταφορικά...

Έχει κολλήσει το μυαλό μου :|
Γυρνάω πάλι στο 0,το νιώθω.Όλα τα συναισθήματα πάλι ίδια,γνώριμα.
37 και σήμερα για τις πανελλήνιες και έχω φτάσει να μετράω και τα δευτερόλεπτα.
Διαβάζω μέρα νύχτα,ξεχνιέμαι με το διάβασμα.Ξεχνιέμαι με τις ασκήσεις.Ξεχνιέμαι...

Απασχολώ το μυαλό μου γιατί τόση φασαρία δεν την αντέχω,δεν την αντέχω.
Φλερτάρω μέρες τώρα με zanaax που βρίσκονται στο ντουλάπι στην αποθήκη.Φλερτάρω πάλι με έναν ύπνο βαθύ,χωρίς όνειρα...Δεν το θέλω αυτό πάλι.
Νόμιζα ότι την έχω περάσει αυτήν την φάση όμως να 'μαι πάλι εδώ,στο ίδιο σημείο.

Πως και πως περιμένω το καλοκαίρι.
Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου νέα αρχή :|
Αλλά πως ρε πούστη μου;Ό,τι και να γίνει το παρελθόν με κηνυγάει.
Όμως τώρα υπάρχει μια διαφορά με πριν.Τώρα είμαι μόνη μου,το χέρι που απλώνω δεν το πιάνει κανείς.Μόνη μου.Ή θα τα καταφέρω ή όχι.Ή θα βγω απ' όλο αυτό ή θα με καταπιεί.

Νόμιζα ότι έχω την δύναμη...
ΤΙΠΟΤΑ δεν έχω!
Και φοβάμαι τόσο πολύ...
Φοβάμαι.