Βράδια από βρώμικο σανίδι και φωνές
με τύλιξε άρωμα από οινόπνευμα
Συνηθισμένοι και από άποψη εραστές
όλα τα αλλάζουμε απότομα
Κάνει μια ζέστη που μου καίει το μυαλό
βλέπω τα όνειρα ντυμένα από εφιάλτες
Παραδομένη φαίνεσαι όπως κι εγώ
Στο καλοκαίρι,στην αλήθεια λιποτάκτες...

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Καλό ταξίδι θείε...

Θα σε θυμόμαστε πάντα...
Τα γέλια που κάναμε στο χωριό όταν μαζευόμασταν,τα πειράγματα,όλα...
Όλα αυτά θα μου λείψουν.
Δεν ξέρω γιατί η οικογένειά μας τώρα τελευταία μετράει τόσες απώλειες,όμως εσύ θα τους ξαναβρείς όλους,θα τους ξαναγκαλιάσεις...
Μόνο που θέλω να σου ζητήσω μια χάρη...Όταν βρεις τον παππού μου να του πεις ότι μου λείπει,να του πεις να με θυμάται που και που και ότι ελπίζω να είναι έστω και λίγο περήφανος...
Μην φοβάσαι θείε μου,θα σε προσέχει αυτός εκεί,είμαι σίγουρη :)

Μια μέρα θα ξαναβρεθούμε και θα ξαναγελάσουμε όλοι μαζί!

Να προσέχεις...
Καλό ταξίδι.

2 σχόλια:

  1. Σε καταλαβαίνω τόσο πολύ... Προν 2 μήνες περίπου πέρασα το ίδιο σκηνικό...
    Και εκ πείρας... Ο Χρονος είναι ο καλυτερος γιατρος. Υπομονη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. να 'σαι καλά...

    Αυτό που θέλω είναι
    εκεί να είναι καλύτερα από δω...
    να πήγε κάπου που να είναι ήρεμος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή