Βράδια από βρώμικο σανίδι και φωνές
με τύλιξε άρωμα από οινόπνευμα
Συνηθισμένοι και από άποψη εραστές
όλα τα αλλάζουμε απότομα
Κάνει μια ζέστη που μου καίει το μυαλό
βλέπω τα όνειρα ντυμένα από εφιάλτες
Παραδομένη φαίνεσαι όπως κι εγώ
Στο καλοκαίρι,στην αλήθεια λιποτάκτες...

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Πάει ένας χρόνος και 3 μήνες...

Σήμαινες πολλά για μένα.
Ποτέ δεν σου είπα ότι έκανα σχέδια!Για διακοπές, για τις εξόδους... Για όλα.
Τώρα χαθήκαμε, δεν ξέρω γιατί, δεν σε ρώτησα.
Πέρασες πολλά και δεν ήθελες να είμαι μέσα σ αυτά. Εγώ ήθελα,όμως με έδιωξες...
Δεν σου είπα τότε ότι θα είμαι πάντα εδώ όποτε και αν με θυμηθείς,δεν στο είπα. Ίσως και να το ήξερες. ΕΠΡΕΠΕ να το ξέρεις.
Δεν σου είπα τίποτα,σε άφησα να φύγεις και τώρα δεν ξέρω αν είσαι καλά, αν έχεις κάποιον δίπλα σου.
Ελπίζω μια μέρα να ξανά δω το χαμόγελό σου, να ξανά ακούσω την φωνή σου, να σε ξανά ακούσω να γελάς. Πόσο μου λείπεις, δεν ξέρω γιατί σε άφησα να φύγεις. Ίσως σε αγαπούσα περισσότερο απ' όσο μπορεί κανείς να φανταστεί και ήξερα ότι αν έμενες δεν θα άντεχες. Σε ήθελα ζωντανό ακόμα και μακριά μου. Κάθε βράδυ σε σκέφτομαι. Κάθε βράδυ θυμάμαι που το ξενυχτούσαμε στο τηλέφωνο και οργανώναμε την ζωή μας που ήταν κοινή κατά έναν όμορφο, "καθαρό" και "γνήσιο" τρόπο. Ότι θα περάσουμε στην ίδια πόλη, ότι θα ήμασταν μαζί σε όλα. Ήμασταν αδέρφια, έτσι έλεγες. Ήμουν η μικρή σου αδερφή που προστάτευες,όμως εγώ δεν μπόρεσα να σε προστατεύσω. Αν μπορούσα θα έπαιρνα εγώ την θέση του πατέρα σου σε εκείνο το ατύχημα που σου άλλαξε την ζωή, που έσβησε το χαμόγελό σου... Μου είπες ένα βράδυ "Να προσέχεις και μην πεις ποτέ σε κανέναν για μένα. Θα φύγω".
Δεν μίλησα, είχα καταλάβει τι σκόπευες να κάνεις και δεν μίλησα. Θα με μισούσες περισσότερο απ' ότι μίσησες τον εαυτό σου και αυτό δεν το ήθελα. Δεν το ήθελα. Από εκείνο το βράδυ δεν σε ξαναείδα. Ένας χρόνος και 3 μήνες πέρασαν και δεν σε ξαναείδα. Δεν ξέρω αν θα σε ξαναδώ. Το εύχομαι. Που να είσαι άραγε; Που να είσαι; Κρυώνεις τα βράδια; Σε αγκαλιάζει κανείς; Σε νοιάζεται κανείς;

Μου λείπεις. Μου λείπεις γαμώτο. Τελευταία εικόνα από σένα το χλωμό σου πρόσωπο και δύο κόκκινα άδεια μάτια. Τρόμαξα. Σε ήθελα δίπλα μου, μόνο εσένα ήθελα... Όμως έτσι ήρθαν όλα. Ελπίζω οι φλέβες σου να μην ξανά τρυπήθηκαν, αλλά αυτό είναι σίγουρα αδύνατο. Ελπίζω να είσαι ζωντανός. Τίποτα άλλο δεν θέλω. Είμαι εδώ ρε βλάκα,για σένα και μόνο. Τα παρατάω όλα για να ξανά δω το χαμόγελό σου, το ξέρεις;
Μου λείπεις. Τήρησα τον λόγο μου, δεν είπα σε κανέναν τίποτα, είπα απλώς ότι τσακωθήκαμε και ότι πήγες σε συγγενείς σου χωρίς να μου πεις που.
Να το ξέρεις,μπορεί να μην πιστεύω στους αγγέλους αλλά να το ξέρεις, θα είμαι δίπλα σου ο φύλακας ο άγγελός σου. Πάντα.

(Σε έναν φίλο μου που είχε μπλέξει και έφυγε απ το σπίτι του με μια παρέα)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου