Φοβάμαι :|

"Όταν ήμουνα μικρός
Στα όνειρά μου πάντα ερχότανε
Ένας άσπρος αετός
Με κοιτούσε και θυμότανε"


Από μικρή,ένα όνειρο είχα.
Να πετάξω.
Όμως όλα γύρω μου ήταν απογορευτικά.
Κι έτσι εγώ απλώς περίμενα να μεγαλώσω.
Και μεγάλωσα...
Όμως τώρα φοβάμαι να πετάξω,φοβάμαι ότι αν ξεφύγω απ' όλα αυτά που με δένουν με το τώρα δεν θα καταφέρω να επιβιώσω.Διαλέγω συνειδητά να μείνω κάπου που πονάω αλλά έχω μάθει να αντέχω τον πόνο.
Τώρα τελευταία σκέφτομαι με τρόμο τις μέρες που έρχονται.Θυμάμαι με ακόμα περισσότερο τρόμο τις μέρες που πέρασαν.Θέλω να φύγω απ' ολο αυτό αλλά φοβάμαι.Φοβάμαι το μετά.Δεν θα είμαι η ίδια και τις αλλαγές,που άλλοτε τις λάτρευα,πλέον τις φοβάμαι.Κάθε μέρα κάνω επιλογές για την ζωή μου που με οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να με σταματήσω.
Κανείς δεν έχει καταλάβει τίποτα από αυτό που συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μου.Έχω φτάσει σε σημείο να ακούω φωνές.Δεν είμαι καλά και δεν μπορώ να προσποιούμαι ότι όλα φτιάχνουν.Δεν μπορώ να το κάνω πια αυτό,με νικάει :|

Και φοβάμαι να πάω σε κάποιον ψυχολόγο ή ότι άλλο...Φοβάμαι.
Τότε θα παραδεχτώ πραγματικά ότι δεν είμαι καλά.Τώρα έχω την ψευδαίσθηση ότι μπορώ να τα καταφέρω και μόνη μου.
Όμως,ρε γαμώτο,οι κρίσεις πανικού γίνονται όλο και πιο συχνές,νιώθω μονίμως ένα σφίξιμο στην καρδιά,έχω ταχυπαλμίες...Καταφέρνω να το καλύπτω και να μην το δείχνω στους άλλους,με το χιούμορ,αλλά μέχρι πότε;
:|
-Δεν περιμένω να καταλάβει κανείς-