Βράδια από βρώμικο σανίδι και φωνές
με τύλιξε άρωμα από οινόπνευμα
Συνηθισμένοι και από άποψη εραστές
όλα τα αλλάζουμε απότομα
Κάνει μια ζέστη που μου καίει το μυαλό
βλέπω τα όνειρα ντυμένα από εφιάλτες
Παραδομένη φαίνεσαι όπως κι εγώ
Στο καλοκαίρι,στην αλήθεια λιποτάκτες...

Τετάρτη 5 Μαΐου 2010

Ο τροχός γυρίζει...

Χτες το βράδυ σκεφτόμουν πώς άλλαξαν όλα. Η ζωή μου πέρασε μπροστά απ' τα μάτια μου σαν φιλμ, εικόνες που ζούσα. Πριν από λίγα χρόνια άρχισαν όλα να αλλάζουν με αργό, αλλά σταθερό ρυθμό. Η ζωή μου άλλαζε αργά χωρίς καν να το καταλάβω, χωρίς να το νιώσω. Μια μέρα όμως κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και ήμουν μία άλλη. Παντού κομμάτια γύρω μου, καταστάσεις που τα διέλυσαν όλα. Μικρές ή μεγάλες δυσκολίες, δάκρυα, πόνος, μοναξιά, θάνατος, κενό... Όλα τα έζησα πολύ έντονα. Παράξενο, όμως έμαθα να τα δέχομαι όλα με έναν περίεργο τρόπο, έμαθα να τους δίνω άλλο χρώμα, να τα κάνω άσπρα. Όσοι με ξέρουν με λένε "Θετικό και αισιόδοξο άτομο". Και δίκιο έχουν. Έτσι έμαθα. Έλεγα "Αντέχω". Όμως δεν ξέρω αν είναι αλήθεια αυτό. Δεν ξέρω αν είναι αδυναμία ή δύναμη αυτό που με κάνει να τα απλοποιώ όλα. Ίσως και δειλία.
Ο τροχός γυρίζει, γυρίζει γρήγορα. Αλλά φοβάμαι γαμώτο. Ζαλίζομαι. Θέλω να κατέβω. Πνίγομαι.
Συνέχεια λέω ότι θέλω να φύγω. Μα που να πάω; Όσα και όσοι αγαπάω φεύγουν. Εγώ φταίω γι' αυτό; Δεν ξέρω, αλήθεια. Νιώθω σαν να φέρνω την καταστροφή, σαν να προκαλώ κακό σε όσους έχω δίπλα μου. Φοβάμαι να δεθώ. Όλοι πρέπει να μείνουν μακριά, θέλω να τους προστατεύσω και αυτή η ανάγκη είναι πιο επιτακτική απ' την ανάγκη να βγάλω από μέσα μου τα κομμάτια και με τη βοήθειά τους να τα ενώσω πάλι.
Θα με περνάτε για μια έφηβη που τα βλέπει όλα μαύρα. Και θα σας απαντήσω δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι μακάρι να ήμουν. Και δεύτερον εύχομαι μέσα απ' την καρδιά μου να μην περάσετε ποτέ ούτε το ένα τέταρτο από αυτά που πέρασα εγώ. Μακάρι να μην με καταλάβετε ποτέ. Γιατί πονάει.
Θα μου πείτε "Πάνε αυτά, πέρασαν". Ναι, ξέρω. Όμως το παρελθόν συνδέεται άμεσα με το παρόν μου. Μετράω απώλειες μέσα μου.
Είναι ώρες που με πιάνει το παράπονο. Ας ήμουν κι εγώ σαν όλα τα υπόλοιπα κορίτσια που το μόνο πρόβλημά τους είναι να χάσουν κιλά και τι ρούχα να αγοράσουν. Που σκέφτονται μόνο αυτόν που είναι ερωτευμένες και αυτό αποτελεί το κύριο μέρος στις σκέψεις τους.
Τα δικά μου προβλήματα είναι λίγο πιο σύνθετα, αν σκεφτείς ότι ίσως μέχρι αύριο δεν αντέξω να ζω. Ίσως ξανά μπω στο νοσοκομείο πολύ σύντομα. Ίσως αυτές οι φωνές στο κεφάλι και τα αυτιά μου με οδηγήσουν στην τρέλα. Ίσως μέχρι αύριο να μην αντέξω τον πόνο.
Φοβάμαι γαμώτο, φοβάμαι.

-Μην με κρίνετε αυστηρά, το κάνω ήδη εγώ αυτό. -

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου